سلطان الواعظين با دانشمند سني
مرحوم سلطان الواعظين شيرازي در كتاب گرانقدر شبهاي پيشاور مينويسد: يكي از دانشمندان اهل سنّت از من پرسيد: «آخوند ملا محمد باقر مجلسي اصفهاني، كه از علماي بزرگ شماست. در بسياري از مجلدات «بحارالانوار» نقليّاتي دارد كه اصلاً با عقل جور در نميآيد؛ مثلاً از رسول خدا ـ صليالله عليه و آله ـ نقل ميكند كه فرمود: «حُبُّ عَلّيٍ حَسَنَةٌ لا يَضُرُّ مَعَها سَيِّئَةٌ» يعني دوستي با علي ـ عليهالسّلام ـ حسنهاي است كه هيچ گناهي به او ضرر نميرساند و يا در جاي ديگر از رسول خدا ـ صليالله عليه و آله ـ نقل ميكند كه آن حضرت فرمود: «مَنْ بَكي عَليَ الحُسَيْنِ وَ جَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» و از اين قبيل اخبار در كتب شيعه بسيار ديده ميشود و اين احاديث سبب توليد فساد در امت است و لذا همين اخبار موجب جسارت شيعيان و لاابالي گري آنها در معاصي ميشود كه هر نوع معصيتي را مرتكب شوند به اميد اينكه چون علي ـ عليهالسّلام ـ را دوست ميدارند از آن معاصي ضرري نخواهند ديد و يا به خيال آنكه يك قطره اشك بر امام حسين ـ عليهالسّلام ـ گناهان ما را پاك ميكند و وارد بهشت ميشويم؛ آيا اين قبيل احاديث اثري جز شيوع فحشا و فساد دارد؟ چنانچه ما جماعت بسياري از شيعيان را ميشناسيم كه در تمام دورة سال غرق در معاصي هستند و فقط ايام عاشورا را مشغول عزاداري ميشوند و ميگويند «اين ده روز كه تمام شد در اثر عزاداري از گناه بيرون ميآييم و مانند روزي كه از مادر متولد شديم پاك ميشويم!» مرحوم سلطان الواعظين: شما بفرمائيد برادران اهل تسنّن كه معتقداتشان بمناسبت راهنمايي امثال شما!! بر خلاف اين احاديث است چرا غرق در فحشا و منكر بوده، بلكه متجاهر در معاصي ميباشند؟ در اكثر بلاد اهل تسنن و شهرهاي مهم آنها مانند: تركيه، مصر، اسكندريه، شام، بيت المقدس، بيروت، عمان، حلب، بغداد، بصره و خلاصه اكثر قريب به اتفاق بلاد سنّي نشين، وجود فحشاء و منكرات به مراتب بيشتر از بلاد اهل تشيّع است؛ بعلاوه اينكه ميل به فساد و فحشاء، اكنون عادت اهل تسنّن شده و كوچهها و خيابانهاي آنها پر است از قمار بازي و شرب مسكرات و فاحشه خانههاي رسمي و…. كه از بيان آنها شرم دارم.
اتفاقاً فتاوا و دستورالعملهاي امامان و فقهاي اهل تسنّن از قبيل حكم به طهارت سگ و حلال دانستن خوردن گوشت آن و طاهر شمردن مني و مسكرات و عرق جنب و حلال دانستن مقاربت با محارم بوسيلة حرير و لفّافه‌اي كه به قضيب خود مي‌بندد و امثال اينها موجب شده كه لاابالي گري و ميل به منهيات در بين اهل تسنن بوجود آيد. و امّا در مورد رواياتي كه نقل كرديد بايد بگويم كه امام احمد بن حنبل در «مسند» و خطيب خوارزمي در آخر فصل ششم «مناقب» و سليمان قندوزي حنفي در باب 42 «ينابيع الموّده» و محمد بن يوسف گنجي شافعي در «كفاية الطالب» و بسياري ديگر از علماء شما از انس بن مالك و معاذ بن جبل از رسول اكرم ـ صليالله عليه و آله ـ روايت كردهاند كه فرمود: «حُبُّ عَليّ حَسَنَة لا يَضُرُّ مَعَها سَيِّئَةٌ وَ بُغْضُ عليِّ سَيِّئةٌ لا تَنْفَعُ مَعَها حَسَنَةُ» و نيز امام احمد بن عبدالله طبري شافعي در «ذخائر العقبي» ابن حجر نقلاً از ملا سليمان بلخي حنفي در ص246 «ينابيع الموده» و بسياري ديگر از علماء شما از نسائي از ابن عباس آوردهاند كه رسول اكرم ـ صليالله عليه و آله ـ فرمود:«حُبُّ عليّ بن ابيطالب يَأكُلُ الذُّنوبَ كَما تَأكُلُ النّارُ الحَطَبَ». و در مورد خبر مربوط به امام حسين ـ عليهالسّلام ـ در اخبار معتبرة فريقين از امّ المؤمنين عايشه و جابر و انس و ديگران رسيده است كه پيغمبر ـ صليالله عليه و آله ـ فرمود: «مَنْ زارَ الحُسَيْنَ بِكَرْبَلاء عارِفاً بِحَقّهِِ وَجَبَتْ لَهُ الْجنَّةُ» ونيز ميفرمايد: «مَنْ بَكي عَليَ الْحُسيْنِ عارِفاً بِحَقَّهِ وَ جَبَتْ لَهُ الجنَّةُ». دانشمند سنّي به علامت تصديق سر خود را پايين انداخت.[1]
—————————————
[1] . شبهاي پيشاورـ سلطان الواعظين شيرازي
نظرات کاربران (بدون نظر)
ثبت و ارسال نظر