به ریسمان قرآن تمسك كن و از آن نصیحت پذیر، حلال قرآن را حلال و حرام آن را حرام بدان و حقی را كه پیش از این بوده است تصدیق كن. از گذشته دنیا برای باقیمانده آن عبرت بگیر; زیرا كه بعضی از [امور] دنیا شبیه بعضی دیگر است و آخر دنیا به اول آن ملحق می شود و همه آن تمام شدنی است. نام بردن خدا را بسیار بزرگ بدان و جز بر [امر] حقی آن را بر زبان نیاور. بسیار یاد مرگ و یاد بعد از مرگ كن و آرزوی مرگ مكن مگر آنكه بدانی عاقبت نیكتری در پی داری. از هر كاری كه فاعل آن، آن را برای خود روا می داند و برای همه مسلمانان بد، به دور باش. از هر عملی كه در پنهانی انجام می شود و در ملا عام از آن خجلت برند، اجتناب كن و نیز از هر عملی كه اگر از عامل آن سوال شود انكار می كند یا عذر خواهی می نماید، دوری كن.

آبروی خود را در معرض تیر گفته ها قرار مده، هر چه را می شنوی برای مردم بازگو مكن كه همین كه شنیده ای كافی است برای آنكه دروغ باشد و هر چه را مردم به تو گویند رد مكن كه همین انكار علامت جهل است. غیظ و غضب خود را فرونشان و به هنگام قدرت و توانایی گذشت كن، به هنگام غضب حلیم باش و در وقت قدرت [از لغزش دیگران]چشم پوشی كن تا عاقبت برای تو باشد. هر نعمتی را كه خداوند به تو عطا كرده است نیكو بدار و هیچ نعمتی را ضایع مكن، و باید مردم اثر نعمتهای خدادادی را در تو ببینند.

بدان كه بهترین مومنان كسانی هستند كه جان و اهل و مال خود را تقدیم [خدا]می كنند; زیرا هر خیری را كه از پیش فرستی برای تو می ماند و هر آنچه را به تاخیر اندازی برای دیگری سودمند خواهد بود. از یاوران ضعیف الرای و بد عمل دوری كن كه همیشه یار را با یار قیاس كنند. در شهرهای بزرگ كه محل اجتماع مسلمانان است سكونت گزین و از جاهایی كه محل غفلت و ظلم است و اهل طاعت خدا كم اند دوری گزین. تنها به چیزی بیندیش كه به كار تو می آید و از اینكه بر سر گذرگاه بازار بنشینی دوری كن كه محل جمع شدن شیطانها و فتنه هاست. به كسی كه برتر از توست بسیار بنگر كه همین كار از راههای سپاسگزاری است. روز جمعه مسافرت مكن تا آنكه نماز جمعه را به جاآوری مگر اینكه معذور باشی یا سفر تو در راه خدا باشد. در همه كارها اطاعت خدا كن كه اطاعت خدا از هر چیز بهتر است. با خودت در عبادت خدعه كن و بر خودت آسان گیر و مجبورش مكن. در وقت نشاط و فراغت عبادت را بجا بیاور، مگر آنكه بر تو واجب باشد كه در این صورت باید در وقت خود آن را انجام دهی و قضای آن هم بر عهده توست. بترس از اینكه مرگ به سراغت آید و تو در راه بدست آوردن دنیا از پروردگارت گریزان باشی. بترس از همنشینی با فاسقان كه شر با شر همراه شود. خدا را بزرگ بدار و دوستانش را دوست بدار. از خشم و غضب بپرهیز كه آن لشكر بزرگی از لشكریان شیطان است.

منبع:

مجله فصلنامه حوزه و دانشگاه، شماره 12و11