در روز ۲۰ دی ماه، همراه با پرداخت ماهانه ایتام، به بچه‌ها سوهان گزی هدیه دادیم. در داخل هر پاکت سوهان دست نوشته‌ای زیبا هم دادیم که در کارخانه خیلی شیک و تمیز بسته‌بندی شده بود.

هادی محقق در یادداشتی نوشت:

چرا این دست نوشته ها در بسته‌های سوهان گزی به بچه های موسسه هدیه داده شد؟

ما در دیماه به هر کدام از خانواده‌های ایتام دو بسته سوهان گزی هدیه دادیم. سعی کردیم این اتفاق بدون مناسبت باشه؛ زیرا بدون مناسبت هدیه دادن خیلی لذت بخش است. ابتکار جدید این بود که در هر بسته، یک کاغذ دست نویس که بچه های یکی از کلاسهای مهتاب نوشته بودند و حاوی جمله ای پر از محبت بود را قرار دادیم و ۸۵۰ دست نویس نوشته شد.

اما چرا این کار را کردیم؟ بنده ده سال هست که در فضای خیریه فعالیت می‌کنم. در این مدت سعی کردم همزمان با جمع آوری کمک‌های مالی، به فکر مسائل روحی و شخصیتی کودکان هم بوده و با افراد مختلفی در این حوزه مشورت و صحبت کنم و مطالعه داشته باشم.

یکی از نیازهای بسیار مهم انسان نیاز به محبت است. هم نیاز به محبت کردن و هم نیاز به محبت دیدن. تأثیر برآورده شدن این نیاز در کودکی بسیار مهمتر از بزرگسالی است. زیرا کودک تماماً نیاز است. در این سنین مخصوصاً کمتر از  ۶ سالگی است که شخصیت انسان شکل می گیرد.

بچه ها نیاز به دو نوع محبت دارند؛ محبتی که از طرف خانواده به آنها اهدا می شود و دیگری محبتی که از طریق جامعه به آنها اهدا می شود.

اگر بعد از این همه سال کار در این فضا از من بپرسید، می گویم نیاز بچه ها به محبت بیشتر از نیازشان به درس و برنج و روغن است.

متأسفانه این کودکان کمتر رنگ محبت را حس می کنند. زیرا مادرانشان درگیر ایفای مسئولیت سنگین خود در نقش پدر و مادر هستند. انجام این دو وظیفه توأم، کنار مشکلات مادی، فکر و حسی در مادر برای محبت به نور دیده اش نمی گذارد. از طرف جامعه نیز این کودکان محبت نمی بینند که دلیلش را شما  بهتر از من حقیر می دانید.

بر این اساس ما همیشه در مؤسسه سعی داشتیم با صدای بلند در دل بچه هایمان فریاد کنیم که عاشقشان هستیم و دوستشان داریم. سعی کردیم در هر فعالیت مؤسسه این نمود داشته باشد. یکی از آنها هم همین دست نوشته ها بود.
امیدوارم دل همه کودکان سرزمینمان شاد و ذایقه شان شیرین باشد.