آزاد شدن اسير جنگی

از جمله كرامات باهرة اُخت الرضا(ع) كه شبيه آن نيز در كرامات حضرت رضا (ع) مشهود است اين كه: جناب حجه الاسلام و المسلمين آقاي ابن الرّضا از حاج آقاي كشفي كه از خدمتگزاران بلند پاية حرم حضرت معصومه(س) نقل كردند كه در ايام جنگ، شبي از شبها گروهي از اسراي عراقي را به حرم مطهر كريمه اهل البيت (س) آورده بودند، در طرف بالاي سر حضرت ميله هايي نهاده شده بود كه اسرا در داخل ميله ها و ديگر زائران در بيرون ميله ها مشغول زيارت بودند، يك مرتبه ديدند كه زني از ميان تماشاگران جيغ كشيد و بلافاصله يكي از اسرا نيز جيغي كشيد. معلوم شد كه اين اسير از شيعيان عراقي بوده، به خدمت سربازي رفته، توسط ارتش عراق او را به اجبار به جبهه برده اند و آنجا به اسارت نيروهاي ايراني در آمده است. مادرش نيز به جرم شيعه بودن از عراق اخراج شده ، به ايران آمده، در قم اسكان داده شده و به كلي از سرنوشت پسرش بي خبر مانده است. اين مادر بيچاره، هر شب به حرم مطهر حضرت معصومه(س) مشرف مي شده، به خدمت بيبي عرض مي كرده: بيبي جان من پسرم را از تو مي خواهم. آن شب نيز چون شبهاي ديگر به حرم مشرف شده، براي پسرش دعا كرده و به حضرت معصومه (س) متوسل شده است كه يك مرتبه پسرش را در ميان اسيران ديده بود و بي اختيار جيغ كشيد، پسرش نيز متوجه مادر شده، متقابلاً جيغ كشيده، و اينگونه از عنايات حضرت معصومه (س) پس از سالها جدايي، چشم مادر به ديدن ميوه دلش روشن گرديده است. پس از اين رخداد جالب، توسط سازمان بين الملل ترتيبي داده شد كه اين پسر از اسارت آزاد شده به كانون گرم خانواده برگردد.

شفاي چشم

در زمان مرحوم آيت الله بروجردي علويه اي را از بروجرد به قم آورده بودند كه پس از زيارت حضرت معصومه (س) او را براي معالجه چشم به تهران ببرند. همراهان اين زن، خدمت آيت الله بروجردي رسيده بودند و ايشان از مقصد آنها آگاه شده بود. يكي از اساتيد مي گويد: در محضر مرحوم آيت الله بروجردي به سوي منزل آن مرحوم رهسپار بوديم، در راه، به همراهان آن علويه برخورد كرديم. آقا از آنها پرسيدند: چرا نرفتيد؟ آنها با خوشحالي گفتند: آن علويه به حضرت معصومه (س) متوسل شده و چشمانش به بركت آن حضرت شفا يافته و ما از رفتن به تهران منصرف شديم . هنگامي كه آيت الله بروجردي اين كرامات را شنيد، از همان جا برگشتند و براي عرض ارادت به حرم مطهّر مشرف شدند.

سند زيارت نامه حضرت معصومه (س)

صدور زيارت فاطمه معصومه (س) از زبان حضرت رضا (ع)، خود دلالت بر عظمت شأن و عُلُّوِ مقام آن شفيعه محشر دارد. زيرا بعد از حضرت زهرا (س) تنها زني كه زيارتش از زبان امام معصوم (ع) نقل شده، حضرت معصومه (س) مي باشد. علامه مجلسي (ره) در مزار بحار، از علي بن ابراهيم و او از پدرش ابراهيم بن هاشم و او از سعد اشعري قمي نقل مي كند. كه گفت: در محضر حضرت رضا (ع) بودم، به من فرمود:« اي سعد! از براي ما نزد شما (در قم)قبري وجود دارد ؟ سعد عرض كرد: قربانت گردم، قبر فاطمه دختر موسي بن جعفر (ع) مقصود شما است؟! امام رضا (ع) فرمود: آري، كسي كه حق و منزلت وي را بشناسد و او را زيارت كند بهشت نصيب او گردد.»