نوازش ایتام و آمرزش خدا

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)

هرگاه یتیـم بگرید، عرش به لرزه می افتد، سپس خداوند عزوجل به جبرئیـل می فـرماید:آتش دوزخ را برای کسی که او را گریاند، گستـرش بده که من او را خـواهم گـریاند. و بـرای کسی کـه او را خنـداند در بهشت جایی باز کن که من او را خندان سازم. ⁽¹⁾

شيخ بهاء در كشكول مى نويسد: در اطراف بصره مردى فوت شد و چون بسيار آلوده به معصيت بود كسى براى حمل و تشييع جنازه او حاضر نگشت . زنش چند نفر را به عنوان مزدور گرفت و جنازه او
را تا محل نماز بردند ولى كسى بر او نماز نخواند. بدن او را براى دفن به خارج از شهر بردند.
در آن نواحى زاهـدى بود بسيار مشهور كه همه به صدق و صفـا و پاكدلى او اعتقـاد داشتند. زاهـد را ديدند كه منتظر
جنازه است .
همين كه بر زمين گذاشتند زاهد پيش آمد و گفت آماده نماز شويد و خودش نمـاز خواند. طولى نكشيد كه اين خبر به شهر رسيد و مردم دسته دسته براى اطلاع از جريان و اعتقادى كه به آن زاهد داشتند ازجهت نيل به ثواب مى آمدند
و نماز بر جنازه مى خواندند و همه از اين پيش آمد در شگفت بودند.

بالاخره از زاهد پرسيدند كه : چگونه شما اطلاع از آمدن اين جنازه پيدا كرديد؟ گفت در خواب ديدم به من گفتند برو در فلان محل بايست جنازه اى مى آورند كه فقط يك زن همراه اوست بر او نماز بخوان كه آمرزيده شده .
زاهد از زن پرسيد شوهر تو چه عملى مى كرد كه سبب آمرزش او شد؟ زن گفت شبانه روز او به آلودگى و شرب خمر مى گذشت . پرسيد آيا عمل خوبى هم داشت ؟ زن جواب داد آرى سه كار خوب نيز انجام مى داد: 1. هر وقت شب كه از مستى به خود مى آمد گريه مى كرد و مى گفت خدايا كدام گوشه جهنم مرا جاى خواهى داد؟ 2. صبح كه مى شد لباس خود را تجديد مى نمود و غسل مى كرد و وضو مى گرفت نماز مى خواند. 3. هيچگاه خانه او خالى از دو يا سه يتيم نبود آنقدر كه به يتيمان مهربانى و شفقت مى كرد به اطفال خود نمى كرد.⁽²⁾ ((آرى توجه به زيردستان آثار بخصوصى دارد. يكى از آنها فريادرسى خداوند و آمرزش اوست در هنگام بيچارگى ما)).

1- میراث حدیث، ج2، ص48،ح 198

2- شجره طوبى ، ج 2، ص 278.