سر هر کوچه خدا هست

 بسمه تعالی

جمله ای که برخی از ما بی تفاوت از کنارش گذر می کنیم و برخی کمی تأمل!! بله خدا هست خدایی که گاهی ما انسان ها به خواست او کوه را جابجا می کنیم. با دوستی عزیز مشغول صحبت بودم که به یک باره گفت یک مطلب مهمی هست که مدت هاست می خوام بهت بگم اما فراموش می کنم. مشتاقانه پرسیدم باز چه خبر شده که من بی خبرم؟ گفت واقعیت اینه که یک موسسه ی خیریه هست در قم، قبل از شروع صحبتش گفتم وای قم!! نگو خواهشا که اصلا تحمل جاهای گرم رو ندارم. با خنده گفت نگفتم که برو قم اجازه بده صحبتم تموم بشه بعد غر بزن. با بی میلی گفتم خب ادامه بده. گفت یکی از دوستان اونجا یک خیریه راه انداخته در واقع گروهی هستند همراه با میلی الهی برای زیباتر کردن زندگی بچه ها و کودکان بی سرپرست و یا بدسرپرست سرزمین اهوراییمان.

گفتم خیلی خوبه اما من که دو تا بچه دارم. تا جایی که با خبرم و شنیدم سرپرستی این بچه ها را به کسانی می دهند که بچه ای نداشته باشن ضمن اینکه اون افراد باید مال و اموالی داشته باشند و بخشی از آن را به نام اون بچه کنند تا بتوانند سرپرستی بگیرند. من که مالی ندارم. گفت نکته ی جالب همین جاست که به هیچ کدوم از اینها نیازی نیست. مشتاقانه گفتم جالب شد، بیشتر توضیح بده. گفت بچه های هستند که پدر یا مادرشون رو به هر دلیلی از دست دادند، این بچه ها به خودی خود از لحاظ عاطفی ضربه خورده اند حالا این موسسه خواسته که بچه ها بتوانند همچنان در کانون گرم خانوادشون زندگی کنند، اما ماهانه کمک خرجی داشته باشند که حداقل مشکلات مالی روحیه ی لطیف و مهربان این بچه ها را خدشه دار نکند. پرسیدم خودت از این موسسه بچه داری، گفت بله، در حال حاضر بچه هی دارم که با من زندگی نمی کنه و من فقط ماهانه مبلغ ناچیزی را به حساب موسسه واریز می کنم و اون ها مثل حقوقی که حودمون ماهانه از محل کارمون دریافت می کنیم، ماهانه اون مبلغ را به خانواده ی این بچه می رسونند.

پرسیدم یعنی نمی شه بچه رو دید یا ببریمش گردش و براش هدیه ای بخریم؟ گفت چرا همه ی این کارها با هماهنگی قابل اجراست و چه بهتر که بتونی از لحاظ عاطفی به بچه ها رسیدگی کنی. اگر نظرت مثبته باید زودتر برای انجام این کار تصمیم بگیری چون این موسسه با کمک مردم سرپا هست و می تواند به بچه های سرزمینمون کمک کنه. بخصوص الان که ماه میهمانی خدا نزدیکه و چه بهتر که بتوانی میزبان فرشته های زمینی باشی و عشق و مهر رو بهشون هدیه کنی.

می دونی چیه بچه که بودیم ازمون می پرسیدن چرا روزه می گیری، ما هم سریع جواب می دادیم برای همدردی با ضعفا و گرسنگان اما واقعیت اینه که ما با روزه گرفتن به خودمون بیاییم و کمک کنیم تا اون ها گرسنگی نکشند وگرنه گرسنگی کشیدن من و تو کدوم گرسنه رو سیر می کنه؟ دروغ نگفتن و فرو نبردن گرد و خاک غلیظ به حلق، کدوم بچه رو لباس می پوشونه. ما خودمون به عشق سفره های رنگین افطار و سحر راحت تر این وظیفه ی الهی رو به سرانجام می رسانیم اما اون ها چی ؟؟؟

مردم عزیز ایران زمینم کاش رمضان امسال کمی مهربان تر شوید.
کاش برای دل بچه های عزیز و نیازمند مهربان خداگونه شوید.
کاش یادمان بماند که حباب نازک زندگانی دیر یا زود خواهد ترکید و آنچه می ماند عشقی است که به یادگار می گذاریم.
برای حضوری دیگر گونه کنار کودکان بی پناه سرزمینمان با موسسه خیریه امام هادی (ع) همراه شوید و محبت دست های الهیتان را از کودکان ایران عزیزمان دریغ نکنید. باشد که نگاه و لطف خداوند متعال بدرقه ی راهتان شود.