يكي از ايراداتي كه بر حجاب گرفته اند اين است كه موجب سلب حق آزادي كه يك حق طبيعي بشري است مي گردد و نوعي توهين به حيثيت انساني زن به شمار مي رود.مي گويند احترام به حيثيت و شرف انساني يكي از مواد اعلاميه حقوق بشر است. هر انساني شريف و آزاد است ، مرد باشد يا زن ، سفيد باشد يا سياه ، تابع هر كشور يا مذهبي باشد.

مجبور ساختن زن به اينكه حجاب داشته باشد بي اعتنايي به حق آزادي و اهانت به حيثيت انساني اوست و به عبارت ديگر ظلم فاحش است به زن. عزت و كرامت انساني و حق آزادي زن و همچنين حكم مطابق عقل و شرع به اينكه هيچ كس بدون موجب نبايد اسير و زنداني گردد و ظلم به هيچ شكل و به هيچ صورت و به هيچ بهانه نبايد واقع شود، ايجاب مي كند كه اين امر از ميان برود. پاسخ:

لازم است تذكر دهيم كه فرق است بين زنداني كردن زن در خانه و موظف دانستن و به اينكه وقتي مي خواهد با مرد بيگانه مواجه شود پوشيده باشد. در اسلام محبوس ساختن و اسير كردن زن وجود ندارد. حجاب در اسلام وظيفه اي است كه برعهده زن نهاده شده تا در معاشرت و برخورد با مرد بايد كيفيت خاصي را در لباس پوشيدن مراعات كند. اين وظيفه نه از ناحيه مرد بر او تحميل شده است و نه چيزي است كه با حيثيت و كرامت او منافات داشته باشد و يا تجاوز به حقوق طبيعي او كه خداوند برايش خلق كرده است محسوب شود.اگر رعايت پاره اي مصالح اجتماعي، زن يا مرد را مقيد سازد كه در معاشرت ، روش خاصي را اتخاذ كنند و طوري راه بروند كه آرامش ديگران را بر هم نزنند و تعادل اخلاقي را از بين نبرند چنين مطلبي را «زنداني كردن» يا « بردگي» نمي توان ناميد و آن را منافي حيثيت انساني و اصل « آزادي» فرد نمي توان دانست.در كشورهاي متمدن جهان در حال حاضر چنين محدوديتهايي براي مرد وجود دارد. اگر مردي برهنه يا در لباس خواب از خانه خارج شود و يا حتي با پيژامه بيرون آيد، پليس ممانعت كرده به عنوان اينكه اين عمل بر خلاف حيثيت اجتماع است او را جلب مي كند. هنگامي كه مصالح اخلاقي و اجتماعي ، افراد اجتماع را ملزم كند كه در معاشرت اسلوب خاصي را رعايت كنند مثلاً با لباس كامل بيرون بيايند، چنين چيزي نه بردگي نام دارد ، نه زندان و نه ضد آزادي و حيثيت انساني است و نه ظلم و ضد حكم عقل به شمار مي رود.برعكس ، پوشيده بودن زن در همان حدودي كه اسلام تعيين كرده است ، موجب كرامت واحترام بيشتر اوست ، زيرا او را از تعرض افراد جلف و فاقد اخلاق مصون مي دارد.شرافت زن اقتضا مي كند ، هنگامي كه از خانه بيرون مي رود ، متين و سنگين وباوقار باشد . در طرز رفتار و لباس پوشيدنش هيچ گونه عمدي كه باعث تحريك و تهييج شود ، به كار نبرد.

عملاً مرد را به سوي خود دعوت نكند ، زباندار لباس نپوشد ، زباندار راه نرود ، زباندار و معني دار به سخن خود آهنگ ندهد. چه آنكه گاهي اوقات ژستها سخن مي گويند ، راه رفتن انسان سخن مي گويد ، طرز حرف زدنش يك حرف ديگري مي زند.اول از تيپ خودم كه روحاني هستم مثال مي زنم، اگر يك روحاني براي خودش قيافه و هيكلي برخلاف آنچه عادت و معمول است بسازد، عمامه را بزرگ و ريش را دراز كند ، عصا و ردايي با هيمنه و شكوه خاص به دست و دوش بگيرد ، اين ژست و قيافه خودش حرف مي زند، مي گويد براي من احترام قائل شويد، راه برايم باز كنيد، مؤدب بايستيد، دست مرا ببوسيد.همچنين است حالت يك افسر با نشانه هاي عالي افسري كه گردن مي افرازد، قدمها را محكم به زمين مي كوبد، باد به غبغب مي اندازد، صداي خود را موقع حرف زدن كلفت مي كند. او هم زباندار عمل مي كند ، به زبان بي زباني مي گويد: از من بترسيد، رعب من را در دلهاي خود جا دهيد.همين طور ممكن است زن يك طرز لباس بپوشد يا راه برود كه اطوار و افعالش حرف بزند، فرياد بزند كه به دنبال من بيا، سر به سر من بگذار، متلك بگو، در مقابل من زانو بزن، اظهار عشق و پرستش كن.آيا حيثيت زن ايجاب مي كند كه اين چنين باشد؟ آيا اگر ساده و آرام بيايد و برود، حواس پرت كن نباشد و نگاههاي شهوت آلود مردان را به سوي خود جلب نكند، برخلاف حيثيت زن يا برخلاف حيثيت مرد يا به خلاف مصالح اجتماع يا برخلاف اصل آزادي فرداست؟آري اگر كسي بگويد زن را بايد در خانه حبس و در را به رويش قفل كرد و به هيچ وجه اجازه بيرون رفتن از خانه به او نداد، البته اين با آزادي طبيعي ، حيثيت انساني و حقوق خدادادي زن منافات دارد. چنين چيزي در حجابهاي غير اسلام بوده است ولي در اسلام نبوده ونيست.شما اگر از فقها بپرسيد آيا صرف بيرون رفتن زن از خانه حرام است جواب مي دهند نه.ع

اگر بپرسيد آيا خريد كردن زن ولو اينكه فروشنده مرد باشد حرام است، يعني نفس عمل بيع و شراء زن اگر طرف مرد باشد حرام است، پاسخ مي دهند حرام نيست. آيا شركت كردن زن جاهايي كه مرد هم وجود دارد حرام است. آيا تحصيل زن، فن و هنر آموختن زن و بالاخره تكميل استعدادهايي كه خداوند در وجود او نهاده است حرام است؟ باز جواب منفي است.فقط دو مساله وجود دارد ؛ يكي اينكه بايد پوشيده باشد و بيرون رفتن به صورت خودنمايي و تحريك آميز نباشد.

برگرفته از كتاب ” مسئله حجاب” ، نوشته ي استاد شهيد مرتضي مطهري

به اشتراک بگذارید