پنج شنبه مراسمی به مناسبت ایام شهادت سالار شهیدان امام حسین (ع) برای بچه‌ها برگزار نمودیم. ویژگی مراسم این بود که اداره آن کاملاً بر عهده بچه‌ها بود. بچه‌ها به گروه‌های مختلف تقسیم شده بودند. یک نفر تمرین سخنرانی برای دیگران می‌کرد؛ دو گروه سرود و یک مداح هم داشتیم که از بین بچه‌ها بودند.

من از کودکی علاقه وافری داشتم تا در ثواب گریاندن دیگران بر مصایب امام حسین(ع) شریک باشم ولی خب استعداد این کار را نداشتم. پدرم قبلاً انتشاراتی داشت و من کتابها را می‌خواندم. روزی مقتلی از امام حسین (ع) را که چاپ سال۱۳۶۰ بود را پیدا کردم و خواندم. هرجای کتاب که اشکم سرازیر می‌شد