بسمه تعالی

گزارش جلسه كادر آموزش موسسه، یکشنبه 29/01/1395 در ساختمان آموزش و اشتغال موسسه(جمكران)

جلسه گروه آموزش با حضور خانمها دکتر معلمی(فوق تخصص روانشناسي كودك و نوجوان) ، فردوسی ، جوادی و سایر مربیان و آقایان محقق، هدایتی مهر، بدری، قدمگاهی از ساعت 15 تا 17 برقرار شد.
پس از قرائت قرآن آقای محقق صحبتهای مختصری در رابطه با تعداد بچه های حاضر در کلاسهای آفتاب و مهتاب (150 نفر) و سپس در رابطه با برنامه ريزي براي اردوی دختر خانم ها داشتند . پس از آن  نيز از مربیان جهت همکاری خوبشان با حق الزحمه بسيار پايين موسسه تشکر کردند.

بعد از آن خانم دكتر معلمي جلسه را با موضوع آموزش مهارتهاي زندگي براي بچه ها شروع نمودند:
خانم معلمی: مهارتهای زندگی بايستي به بچه ها آموزش داده شود. اولين مهارت خودآگاهی مي باشد و جزوه ارائه شده خدمت مربيان  یک مدل علمي براي آموزش اين مهارتها است. مربیان با توجه به سن بچه ها و موقعیتشان برنامه را مي توانند تغییر دهند.
در ادامه ایشان توضیحاتی در رابطه با جزوه ارائه نمودند: مهم شناخت اولیه بچه ها از خودشان می باشد.

خانم جوادی: سن بچه های کلاس بنده از 15 سال به بالا است.
خانم معلمی: شروع کار شما هم مهارتهای زندگی است ولی روش آن با جزوه ارائه شده متفاوت است.
يكي از مربیان: بعضی از مشکلات بچه ها كه من در كلاس مشاهده كرده ام عبارتند از: مسخره کردن دیگران و خشونت در بین بچه ها.
خانم معلمی: مرحله به مرحله باید شروع کرد.
آقای محقق: با توجه به زمان کم مربیان (2 ساعت در هفته) و اجرای برنامه های قرآنی و احکام خوب است که مربیان با هم وحدت رویه داشته باشند. الان 8 کلاس داریم و در آینده اضافه خواهد شد و خوب است که کلاسها با هم هماهنگ باشند.
خانم معلمی: خلاقیت خود مربی بسیار مهم است. اغلب آموزشهای جزوه در قالب بازي است ولي بچه ها نباید فکر کنند که بازی می کنند و بعد از بازی هدف از بازی برای بچه ها معلوم می شود و نتایج آن در پایان مشخص شود.
سپس آقاي محقق از خانم معلمي خواستند تا اولين بازي «کتابی درباره من» را با مربيان مرور كنند.
خانم معلمی توضیحاتی در رابطه با بازی و شرایط سنی آن توضیح داد.
خانم معلمی: همفکری مربیان با همدیگر سبب رویه ی مشخص می شود.
آقای محقق: یکی از اهداف ما این است که بعد از 10 سال یک آسیب شناسی در رابطه با ایتام داشته باشیم و کتابی را در این رابطه به جامعه تحویل دهیم. مربیان مشاهدات خود را بنویسند تا بتوانیم مفید واقع شویم. موسسه ما خصوصی و غیر انتفاعی است و می توانیم ابتکار عمل داشته باشیم. این خیلی مهم است که مربیان وحدت رویه داشته باشند مثلا یک بازی مشخص یک ماه در همه کلاسها اجرا شود و پس از آن همگی گزارش آن را در جلسه ی ماهیانه بیاورند.
خانم معلمی: جای گستردگی در برنامه وجود دارد و می توان از بچه ها استفاده کرد و هرچه جذابتر باشد باعث دلگرمی بچه ها می شود.
آقای محقق: بازی «کتابی درباره من» را موافقید جهت یک ماه اجرا شود؟
اين موضوع مورد تاييد قرار گرفت.
خانم جوادی و یکی از مربیان دیگر گفتند سن بچه ها متفاوت است و لازم است قالب اجرای بازی «کتابی درباره من» برای گروههای سنی متفاوت باشد.
قرار شد همه مربیان بازی «کتابی درباره من» را در کلاسهای خود انجام دهند و گزارش آن را در جلسه ی ماه آینده ارائه کنند.

خانم معلمی: در کارهای گروهی چیزی اجباری نیست و مقاومت بعضی بچه ها شاید نشانگر اختلالی است و مربی با صمیمیت این بازی ها را به بچه ها ارايه دهد.
توضیحاتی در رابطه با بازی بین مربیان و آقای محقق و خانم معلمی رد و بدل شد.
خانم معلمی: نکته مهم این است که قضاوت در بازی انجام ندهیم و نباید اجازه بدهیم کسی ديگري را مسخره کند و اولین قانون احترام به نظرات دیگران است.
آقای محقق: خواهشمندم حتما مربيان 60 دقيقه از وقت كلاس خود را برای این جزوه داشته باشند و برای این موضوع اهمیت قائل شوند. همچنين فرهنگ کتابخوانی بسیار مهم است و می خواهیم در میان بچه ها جا بیفتد.
خانم معلمی: خوب است کتابی معرفی شود كه با موضوعات مطرح در کلاس هماهنگ باشد.

برنامه مربیان در کلاسها به اين شكل تصويب شد: یک ساعت معارف اسلامی و یک ساعت در رابطه مهارتهای زندگی
خانم جوادی: نشریه داخلی با توجه به موضوع کلاس هم می توانیم داشته باشیم. اينكه بچه هاي هر كلاس يك هيئت تحريريه داشته باشند و بتوانيم هر از گاهي يك شماره از نشريه داخلي بچه ها را بين همه كودكان موسسه توزيع نماييم.
آقای محقق: با نشریه بسیار موافقم می توانیم حتي  به صورت هر 3 ماه یک بار داشته باشيم تا به بچه ها فشار هم نيايد.
همچنين خيلي خوب است موسسه كتابي با موضوع آموزش کار خیر  به کودکانمان در خانواده تاليف و چاپ نمايد: «چگونه به کودکانمان کار خیر یاد دهیم»

نمونه بازی «کتابی درباره من»