وجود كودكان يتيم كه پدر خود را در طفوليت از دست داده اند در هر اجتماعى اجتناب ناپذير است، اين كودكان از جهات مختلفى بايد مورد حمايت قرار گيرند. ايتام از نظر عاطفى داراى كمبودهائى هستند كه اگر خلاء وجود آنها از اين نظر پر نشود كودكانى ناسالم، و در بسيارى از مواقع سنگدل و جانى و خطرناك بار مى‌آيند، بعلاوه عواطف انسانى ايجاب مى‌كند كه آنها همچون ساير فرزندان جامعه مورد حمايت و توجه عموم باشند، و از همه اينها گذشته مردم از آينده كودكان خود كه ممكن است در چنين شرائطى قرار گيرند مطمئن شوند.

 

یتیمان در بسيارى از موارد فاقد امكانات مالى هستند كه بايد از اين نظر نيز مورد توجه قرار گيرند بايد ديگران همچون پدران و مادرانى دلسوز رنج يتيمى را از روح آنها بيرون كنند و گرد و غبار تنهائى را از چهره آنها بزدانيد.لذا در آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى بسيار روى اين مسأله تكيه شده است كه هم بعد اخلاقى دارد و هم بعد اجتماعى و انسانى.
هنگامى كه خبر شهادت «مسلم بن عقيل» به سيدالشهداء(ع) رسيد، آن حضرت به خيمه مخصوص خود وارد شد و دختر مسلم را پيش خود خواند. او دخترى سيزده ساله بود وقتى به خدمت حضرت رسيد، ايشان او را دلدارى فراوان فرمود و بيش از هميشه با او به مهربانى رفتار كرد. دختر مسلم دريافت كه ممكن است پيش‏ آمدى شده باشد، پس پرسيد: «يابن‏ رسول‏ الله، با من چنان ملاطفت مى‏كنى كه با يتيمان مى‏كنى! مگرپدرم را شهيد كرده ‏اند؟»اباعبدالله(ع) نتوانست طاقت بياورد و به سختى گريست. آن گاه فرمود «اى دخترك من، اندوهگين مباش! اگر مسلم نباشد، من پدروار از تو پذيرايى مى‏كنم. خواهرم، مادر تواست و دختران و پسرانم، برادران و خواهران تو.» منتهى الآمال، ج‏1،ص 398

پيامبر خدا(ص) فرمود: هر كه سه يتيم را سرپرستي كند، مانند كسي است كه شبش را به عبادت و روزش را به روزه گذراند و شبانه روز در راه خدا شمشير كشد. من و او در بهشت برادريم، همچنين كه اين دو در كنار يكديگرند و انگشت نشانه و مياني خود را به هم چسباندند.

ميزان الحكمه ج13 ص565-

 

 

به اشتراک بگذارید