انسانیت

بعد از اینکه صحبتش تمام شد رو کرد به همه ما ها و با خوشحالی گفت که خدا بعد از 8 سال یه بچه بهشون داده و همینطور که داشت از خوشحالی ذوق میکرد روکرد به صندوق دار رستوران و گفت: این چند نفر مشتریتون مهمون من هستن می خوام شیرینیه بچم رو بهشون بدم…

به همشون باقالی پلو با ماهیچه بدهين…  ما همه با تعجب و خوشحالی داشتیم بهش نگاه می کردیم که من از روی صندلیم بلند شدم و رفتم طرفش، اول باهاش روبوسي کردم و بهش تبریک گفتم و بعد گفتم :ما قبلا غذامون رو سفارش دادیم و مزاحم شما نمی شیم، اما بالاخره با اسرار زیاد پول غذای ما و اون زن و شوهر جوان و اون پیرزن پیرمرد رو حساب کرد و با غذای خودش که سفارش داده بود از رستوران خارج شد.

 خب این جریان تا این جاش معمولی و زیبا بود ، اما اونجایی خیلی تعجب کردم که دیشب با دوستام رفتیم سینما که تو صف برای گرفتن بلیط ایستاده بودیم،ناگهان با تعجب همون پسر جوان رو دیدم که با یه دختر بچه تقريبا۵ ساله ایستاده بود تو صف ،از دوستام جدا شدم و یه جوری که متوجه من نشه نزدیکش شدم و باز هم با تعجب دیدم که دختره داره اون جوان رو بابا خطاب میکنه…
دیگه داشتم از کنجکاوی می مردم ،دل زدم به دریا و رفتم از پشت زدم رو کتفش. به محض اینکه برگشت من رو شناخت، یه ذره رنگ و روش پرید. اول با هم سلام و علیک کردیم بعد من با طعنه بهش گفتم ماشالله از۲-۳ هفته پیش بچتون بدنیا اومد و بزرگم شده؟ همینطور که داشتم صحبت می کردم پرید تو حرفم گفت: داداش اون جریان یه دروغ بود. یه دروغ شیرین که خودم میدونم و خدای خودم.

 دیگه با هزار خواهشو تمنا از طرف من قضيه رو اينجوري تعريف كرد:

 اون روز وقتی وارد رستوران شدم دستام کثیف بود و قبل از هر کاری رفتم دستام رو شستم همینطور که داشتم دستام رو می شستم صدای اون پیرمرد و پیر زن رو شنیدم . البته اونا نمی تونستن منو ببینن که دارن با خنده باهم صحبت میکنن ، پیرزن گفت: کاشکی می شد یکم ولخرجی کنی امروز یه باقالی پلو با ماهیچه بخوریم. الان یه سال میشه که ماهیچه نخوردم . پیر مرده در جوابش گفت ببین اومدی نسازی قرار شد بيايم رستوران و یه سوپ بخریم و برگردیم خونه. اینم فقط بخاطر اینکه حوصلت سر رفته بود. من اگه الان هم بخوام ولخرجی کنم نمیتونم… بخاطر اینکه 18 هزار تومان بیشتر تا سر برج برامون نمونده.

 همینطور که داشتن با هم صحبت میکردن اون کسی که سفارش غذا رو می گیره اومد سر میزشون و گفت چی میل دارین؟ پیرمرده هم بی درنگ جواب داد پسرم ما هردومون مریضیم اگه میشه دو تا سوپ با یه دونه از اون نونای داغتون برامون بیار.

من تو حال و هوای خودم نبودم. همینطور آب باز بود و داشت هدر میرفت. تمام بدنم سرد شده بود احساس کردم دارم می میرم رو کردم به آسمون و گفتم خدا شکرت فقط کمکم کن. بعد اومدم بیرون یه جوری فیلم بازی کردم که اون پیرزنه بتونه یه باقالی پلو با ماهیچه بخوره همین.

 ازش پرسیدم که چرا دیگه پول غذای بقیه رو دادی ماهاکه دیگه احتیاج نداشتیم؟ گفت داداشمی، پول غذای شما که سهل بود من حاضرم دنیای خودم و بچم رو بدم ولی آبروی یه انسان رو تحقیر نکنم  این و گفت و رفت……….

یادم نمیاد که باهاش خداحافظی کردم یا نه؟ ولی یادمه که چند ساعت روی جدول نشسته بودم و به درودیوار نگاه می کردم و مبهوت بودم…. واقعا راسته که خدا از روح خودش تو بدن انسان دمیده.