ماه صفر دومین ماه قمری است که به مناسبت مصیبت‌های اهل‌بیت (ع) در ایام اسارت ، معروف به عزاداری و مجالس سوگواری است.

معروف است که صفر ماهی منحوس است.

این مشهوریت به نحس بودن، باعث شده که مردم عوام دست به اقدام های خرافاتی می زنند که همواره مورد انتقاد عالمان دین و روشنفکران بوده است.

معروف شدن ماه صفر به نحسی در فرهنگ اسلامی اصلا ربطی به بدی یا خوبی یک ماه از روزهای خوب خدا نیست بلکه دلایلی تاریخی دارد.

در چرایی منحوس بودن ماه صفر دلایلی از جمله رحلت پیامبر اکرم(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع) در این ماه را ذکر می کنند. همچنین ابتدای ماه صفر با ورود کاروان اسرا به شهر شام مصادف است، و نیز آغاز جنگ صفین در نخستین روز صفر بوده است.

در برخی از روایات اسلامی آمده است که مسلمانان از انجام کارهای مهم در ماه صفر، پرهیز و برای دفع آفات و بلایای این ماه بسیار صدقه دهند. به همین دلیل مسلمانان از این ماه به عنوان ماهی نحس و بد یمن یاد می کنند، چرا که در این ماه وحی قطع می شود. حضرت علی(ع) در این مورد فرموده است: با رحلت پیامبر(ص) چیزی قطع شد که با فوت هیچ احدی قطع نشد.

از طرفی عرب دوره جاهلیت از ابتدای ماه ذیقعده تا پایان ماه محرم به آتش‌بس قائل بود و چون ماه صفر اولین ماه غیر حرام محسوب می‌شود اکثر جنگ‌ها و فجایع انسانی در این ماه روی می‌داد که ربطی به نحوست ماه ندارد و اثر جهل آدمی است.